Zapłodnienie In Vitro
Opis usługi
Zapłodnienie in vitro w Salve Medica – pomożemy Wam zostać rodzicami!
In vitro jest metodą zapłodnienia pozaustrojowego, polegająca na połączeniu plemnika oraz komórki jajowej poza układem rozrodczym kobiety. In vitro wykorzystywane jest jako jedna z metod leczenia niepłodności, występującej zarówno po stronie żeńskiej, jak i męskiej. Czym jeszcze – oprócz procedury medycznej – jest in vitro? Skuteczność tego zabiegu sprawia, że może on okazać się jedyną szansą na rodzicielstwo dla par, u których stwierdzono problem z płodnością (lub nie można stwierdzić bezpłodności).
Niestety, na temat zabiegów zapłodnienia pozaustrojowego narosło wiele mitów – dotyczących zarówno przebiegu procedury, jak i jej konsekwencji. Specjaliści z kliniki Salve Medica starają się obalić owe mity i pomóc parom w spełnieniu ich marzenia o posiadaniu potomstwa. Skontaktuj się z nami i daj sobie szansę na rodzicielstwo – w atmosferze zrozumienia, empatii i dyskrecji.
Metoda in vitro – kto może z niej skorzystać?
Aby nasi pacjenci wiedzieli wszystko o in vitro, na początku muszą poznać wskazania do zapłodnienia pozaustrojowego. W jakich sytuacjach można więc skorzystać z tej szansy na rodzicielstwo?
- Z procedury in vitro mogą skorzystać kobiety, u których zarejestrowano występowanie czynnika jajowodowego (przykładowo – trwałe uszkodzenie lub brak jajowodu).
- In vitro stosuje się u kobiet z zaawansowaną endometriozą, uniemożliwiającej naturalne poczęcie potomstwa.
- Skuteczność in vitro wykorzystuje się również przy osłabionym nasieniu partnera (zbyt mała liczba plemników lub ich zbyt niska ruchliwość i inne zaburzenia).
- In vitro to także rozwiązanie przy niepłodności idiopatycznej (niepłodność o niewiadomym pochodzeniu).
Oprócz wyżej wymienionych wskazań do in vitro, z opcji zapłodnienia ustrojowego mogą skorzystać również pacjentki:
- u których nie powiodły się wcześniejsze inseminacje,
- w wieku zaawansowanym,
- o niskiej rezerwie jajnikowej,
- posiadające zrosty w jamie brzusznej, utrudniające zapłodnienie.
Badania przed in vitro
Przed wykonaniem in vitro z komórką dawczyni wykonuje się szereg specjalistycznych badań, mających na celu ustalenie stanu zdrowia kobiety i mężczyzny, jak i jakości ich komórek rozrodczych. Zalecenia przed in vitro obejmują przede wszystkim wykonanie szczegółowych badań.
Badania wykonywane przed in vitro u kobiet:
- badanie grupy krwi,
- przeciwciała anty-HBc i antygen HBs (diagnostyka zapalenia wątroby typu B),
- przeciwciała anty-HCV (diagnostyka zapalenia wątroby typu C),
- przeciwciała anty-HIV,
- badanie VDRL (w kierunku kiły),
- badanie na przeciwciała w kierunku różyczki (w klasie IgG IgM), toksoplazmozy (w klasie IgG IgM),
- wymaz z kanału szyjki macicy na obecność bakterii Chlamydia trachomatis,
- ocena stopnia czystości pochwy.
Badania u kobiet niezbędne do wykonania znieczulenia przed zabiegiem:
- pełna morfologia krwi,
- APTT (wskaźnik krzepliwości krwi),
- badanie poziomu sodu i potasu we krwi (poziomu elektrolitów),
- białko całkowite.
Badania wykonywane przed in vitro u mężczyzn:
- badanie grupy krwi,
- przeciwciała anty-HBc i antygen HBs (diagnostyka zapalenia wątroby typu B)
- przeciwciała anty-HCV (diagnostyka zapalenia wątroby typu C),
- przeciwciała anty-HIV,
- badanie VDRL (w kierunku kiły),
- badanie nasienia.
Oprócz wyżej wymienionych badań, dodatkowe testy dla kobiet mogą objąć badanie kariotypu, wymaz w kierunku ureaplazma oraz mykoplazma, posiew ogólny z kanału szyjki macicy i USG piersi. Dla mężczyzn dodatkowo lekarz może zalecić wykonanie badania kariotypu, ocenę mutacji CFTR (mutacja powodująca nieprawidłowości w budowie, ruchliwości i liczbie plemników w nasieniu), poziom hormonów płciowych, wymaz z cewki moczowej w kierunku Chlamydii, test SCD (badanie fragmentacji DNA plemników) czy test HBA (zdolność wiązania plemników w kwasie hialuronowym).
Wyniki testów medycznych pozwalają lekarzowi prowadzącemu dobrać odpowiednią metodę zapłodnienia pozaustrojowego oraz ustalić jej przebieg, a także dokonać oceny tego, jak zwiększyć szansę powodzenia na in vitro.
Przygotuj się
Więcej o usłudze
In vitro krok po kroku – przebieg procedury
Na czym polega in vitro? Standardowa procedura składa się z czterech etapów: stymulacji jajników, punkcji jajników (w celu pobrania komórek jajowych), właściwego zapłodnienia pozaustrojowego oraz z tzw. embriotranferu, czyli umieszczenia zapłodnionej komórki jajowej w macicy pacjentki. Poniżej prezentujemy nieco bardziej szczegółowe informacje o każdym z etapów in vitro. Jak przebiegają? Przekonajcie się sami!
Stymulacja do in vitro
Procedura rozpoczyna się od stymulacji jajników do in vitro. Ile trwa przygotowanie? Jeśli pacjentka poddaje się in vitro na cyklu stymulowanym, wówczas wizyta poprzedzająca punkcję odbywa się około 18 do 20 dnia cyklu. Lekarz sporządza tzw. protokół stymulacji, zawierający zalecenia co do przyjmowania konkretny leków oraz godzin ich dawkowania. Wszystko po to, by uzyskać większą liczbę pęcherzyków Graafa z komórkami jajowymi, gotowymi do zapłodnienia. Samo przygotowanie do in vitro (stymulacja) trwa około 10-12 dni, a jej przebieg monitorowany jest podczas regularnych wizyt w klinice, obejmujących badania USG oraz badania poziomu hormonów (estradiolu I progesteronu).
Punkcja jajników do invitro – pobranie komórek
Następnym etapem procedury in vitro jest punkcja jajników. Wiele osób słysząc o tej części zapłodnienia pozaustrojowego zastanawia się, czy in vitro boli – zwłaszcza na tym etapie. Tutaj możemy uspokoić nasze przyszłe pacjentki – punkcja jest wykonywana w znieczuleniu dożylnym/ miejscowym. Lekarz nakłuwa ścianę pochwy pod kontrolą USG, dostając się tym samym do jajników i pobierając płyn pęcherzykowy wraz z komórkami jajowymi. W tym samym dniu partner pacjentki oddaje nasienie, niezbędne do zapłodnienia pozaustrojowego pobranych komórek.
Cały zabieg punkcji trwa około 10-20 minut. Po nim pacjentka pozostaje w klinice, pod opieką personelu medycznego od 2 do 4 godzin, a oprócz tego wykonuje się u niej kontrolne USG wraz z przekazaniem zaleceń dotyczących konieczności m.in. przyjmowania leków po zabiegu.
Zabieg przebiega w znieczuleniu. Pacjentka otrzymuje leki o działaniu uspokajającym i nasennym razem z lekami przeciwbólowymi. Czas zabiegu jest uzależniony od ilości pęcherzyków do pobrania i przeciętnie trwa ok. 10-20 minut. Warto również wspomnieć, że na zabieg trzeba zgłosić się na czczo, na godzinę przed wykonaniem punkcji. Czas przed pobraniem komórek służy nie tylko wypełnieniu niezbędnych dokumentów, ale również rozwianiu ostatnich wątpliwości przez lekarza czy wyciszeniu się pacjentki w intymnych warunkach.
Zabieg in vitro – zapłodnienie pozaustrojowe
Trzeci etap procedury odbywa się w laboratorium embrologicznym. To właśnie tutaj odbywa się zapłodnienie pozaustrojowe metodą klasyczną (IVF), które polega na przeniesieniu komórek jajowych do płynu zawierającego plemniki. Komórki rozrodcze pozostają razem przez kilkanaście godzin, w których dochodzi do zapłodnienia i powstania embrionu.
Kolejnego dnia embriolog kontaktuje się z parą w celu omówienia przebiegu zapłodnienia. Zarodki są obserwowane przez embriologów codziennie, aż do embriotransferu lub zamrożenia, celem oceny ich rozwoju.
Zapraszamy do obejrzenia filmu na temat mrożenia komórek i zarodków z udziałem naszej ekspertki mgr Małgorzaty Wójt, Kierownik Laboratorium Embriologicznego Kliniki Płodności Salve Medica.
Zakończenie procedury in vitro – embriotransfer do macicy pacjentki
Ostatni etap procedury in vitro to podanie zarodków do jamy macicy. Odbywa się po 2 do 5 dni po pobraniu komórek. Dzień transfery uzależniony jest od liczby pobranych komórek, jakości rozwijających się zarodków oraz decyzji pary.
Jeden czy dwa zarodki? To pytanie zadaje sobie wiele par przed embriotransferem (podaniem zarodków do macicy). Odpowiedź na nie warto skonsultować z lekarzem prowadzącym, należy jednak pamiętać, że niemożliwe jest podanie więcej niż dwóch zarodków.
Sam zabieg podania zarodków trwa około 15 minut. Pacjentka zgłasza się na około godzinę przed zabiegiem do rejestracji, a następnie otrzymuje leki wyciszające. Sam zabieg polega na podaniu do jamy macicy cienkim cewnikiem zarodków pod kontrolą USG. Nie jest bolesny, nie wymaga znieczulenia i odbywa się przy dobrze wypełnionym pęcherzu moczowym.
Specjaliści Salve Medica doskonale zdają sobie sprawę z tego, że moment transferu zarodków do jamy macicy jest momentem wyjątkowym w całej procedurze in vitro – dającym nadzieję, a jednocześnie niezwykle stresującym. Z tego względu para ma do swojej dyspozycji salę relaksacyjną, w której wspólnie może odprężyć się po zabiegu. W trakcie całej procedury oboje przyszłych rodziców mogą liczyć na wsparcie – nie tylko w zakresie informacji medycznej, ale również obejmujące empatyczną, relaksującą atmosferę.
Co dzieje się po transferze in vitro? Zalecenia
Po transferze zarodków, in vitro jest zakończone – nie oznacza to jednak zakończenia medycznych zaleceń, mających służyć prawidłowemu rozwojowi ciąży. Wśród nich znajdują się:
- zalecenia dotyczące przyjmowania odpowiednich leków,
- zalecenia obejmujące unikanie gorących kąpieli, korzystania z sauny, solarium, podejmowania wysiłku fizycznego,
- powstrzymanie się od współżycia przez co najmniej 14 dni od in vitro,
- skuteczność zabiegu zwiększa się przy stosowaniu magnezu i kwasu foliowego (suplementy zalecane także dla kobiet, które w ciążę zaszły naturalnie),
- wykonanie badań: po 13-14 dniach oznaczenie poziomu βHCG we krwi, w przypadku transferu zarodków 2-3 dniowych lub 11-12 dni po podaniu blastocysty (w sytuacji ujemnego wyniku βHCG i braku miesiączki, należy powtórzyć badanie po dwóch dniach).
In vitro – cena procedury
Koszt in vitro zależy od wielu czynników – m.in. od wybranej metody, a także od stopnia regionalnego dofinansowania in vitro (niestety, jeśli chodzi o centralnie refundowane in vitro, program rządowy został zamknięty). Refundacja in vitro jest obecnie możliwa jedynie w miejscowościach, w których programy na rzecz leczenia niepłodności finansowane są w zakresie działalności samorządów. Ile więc kosztuje in vitro w klinice Salve Medica? Orientacyjne ceny (bez refundacji) podajemy poniżej w cenniku.
Zapraszamy do obejrzenia filmu na temat kosztów procedury z komórką dawczyni, z udziałem naszej ekspertki mgr Małgorzaty Wójt, Kierownik Laboratorium Embriologicznego Kliniki Płodności Salve Medica.
Cennik
Nasz zespół
Najczęściej zadawane pytania
Leki stosowane do stymulacji są w formie zastrzyków, w większości podskórnych, co umożliwia ich samodzielne podanie. Przed wykonaniem pierwszego zastrzyku pacjentka powinna zgłosić się do pielęgniarki/położnej, która przeprowadzi krótki instruktaż. Można też zgłaszać się na podanie zastrzyków do gabinetu zabiegowego (od poniedziałku do soboty). Ważne jest, aby zachowywane były stałe godziny przyjmowania leków.
Powikłania (występujące rzadko, <1%), które mogą wystąpić w trakcie punkcji i po niej to:
- powikłania anestezjologiczne związane ze znieczuleniem
- krwawienie do jamy brzusznej
- krwiak zaotrzewnowy
- infekcja
- krwawienie do pęcherza moczowego
Pacjentka podpisując zgodę na punkcję, wyraża także zgodę na leczenie ewentualnych powikłań, w tym na otwarcie jamy brzusznej.
Po transferze mogą występować niewielkie bóle w podbrzuszu, można wtedy użyć środka rozkurczającego No-Spę.
Po 6-10 dniach od transferu może pojawić się niewielkie plamienie, które nie musi oznaczać niepowodzenia, a często jest pierwszym objawem ciąży. Należy wtedy zwiększyć dawkę Utrogestanu o 1 tabletkę dziennie, zażywać 2-3 razy dziennie No-Spę oraz jeśli to możliwe, więcej odpoczywać.
Wystąpienie obfitego krwawienia/miesiączki świadczy o niepowodzeniu.
W czasie całej procedury mogą wystąpić powikłania lub inne niespodziewane sytuacje. Ich ryzyko nie jest duże. Należy jednak mieć świadomość zagrożeń, jakie mogą wystąpić na poszczególnych etapach programu:
- zespół hiperstymulacji jajników, świadczy o nadmiernej reakcji pacjentki na stymulację. Może przebiegać z bardzo różnym nasileniem. Do najczęstszych objawów należą: ból brzucha, powiększenie się jego obwodu, nudności, wymioty, zaburzenia oddychania, zmniejszona ilość oddawanego moczu, wzrost wagi. Dotyczy to głównie kobiet, u których pobrano powyżej 20 komórek
- krwawienie do jamy brzusznej po punkcji zdarza się bardzo rzadko, poniżej 0,5% przypadków. Wymaga jednak wnikliwej obserwacji, a czasami zabiegu operacyjnego. Objawy to silny, nasilający się ból brzucha, ból w okolicy podobojczykowej, osłabienie, omdlenia, niskie ciśnienie krwi, spadek wartości morfologii krwi
Po wystąpieniu objawów, któregoś z powikłań, należy niezwłocznie skontaktować się z Salve Medica, a jeśli nie jest to możliwe, to zgłosić się do najbliższego oddziału ginekologicznego.
Całodobowy numer 42 254 64 60/61
Procedura może spowodować:
- ciążę wielopłodową – w przypadku transferu więcej niż jednego zarodka (dwa dopuszcza polskie prawo), ryzyko ciąży wielopłodowej (częstsze poronienie, poród przedwczesny) wynosi około 20%. Zalecany jest transfer jednego zarodka i jest porównywalny z ryzykiem poronienia w populacji kobiet w tym samym wieku, które zaszły w ciążę naturalnie
- ciążę pozamaciczną – ryzyko wystąpienia jest niewielkie poniżej 1%
- wady płodu – ryzyko jest zbliżone do dzieci poczętych naturalnie, może być związane z wiekiem kobiety.
Po 13-14 dniach powinno być wykonane oznaczenie poziomu βHCG we krwi, w przypadku transferu zarodków 2-3 dniowych lub 11-12 dni po podaniu blastocysty. Po 14-15 dniach od embriotransferu należy skontaktować się z embriologiem i poinformować o wyniku testu (bez względu na jego wynik).